25 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளினால் படுகொலை செய்யப்பட்ட தமிழ் தலைவர் அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம் - ஜ்ஜூலை 13, 1989 அன்றுதான், புகழ்பெற்ற ஸ்ரீலங்கா தமிழ் தலைவர் அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளினால்(எல்.ரீ.ரீ.ஈ) படுகொலை செய்யப்பட்டார். முன்னாள் எதிர்கட்சித் தலைவரான அவர் கொழும்பில் வைத்து சுட்டுக்கொல்லப்பட்டபோது, தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியின் (ரி.யு.எல்.எப்) ஒரு தேசிய பட்டியல் பாரளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்தார். அமிர்தலிங்கம், முன்னாள் ரி.யு.எல்.எப் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் வெற்றிவேலு யோகேஸ்வரனுடன் சேர்த்து 25 வருடங்களுக்கு முன்பு கொல்லப்பட்டார். புலிகளின் கொலையாளிகள் அமிர்தலிங்கம்  மற்றும் யோகேஸ்வரன் ஆகியோரைச் சுட்டுக்கொன்றபோதுகூட, புலிகளின் உத்தியோகபூர்வ தூதுக்குழுவுக்கும் மற்றும்; ஜனாதிபதி ரணசிங்க பிரேமதாஸவின் அரசாங்கத்துக்கும் கொழும்பில் பேச்சு வார்த்தைகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் சுயரூபம் என்ன என்பதை அமிர்தலிங்கத்தின் படுகொலை உலகத்துக்கு பெருமளவு தெளிவாக எடுத்துக் காட்டியிருந்தது. கொலை நடைபெற்ற சூழ்நிலையை விளங்கிக் கொள்வதற்கு, அந்த நேரத்தில் நிலவிய அரசியல் பின்னணி பற்றிய சில விபரங்களை அறியவேண்டியது அவசியம். ஜூலை 29,1987ல் முன்னாள் இந்திய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி மற்றும் ஸ்ரீலங்கா ஜனாதிபதி ஜூனியஸ் ரிச்சட் ஜெயவர்தன ஆகியோரால் இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தம் கைச்சாத்திடப்பட்டதின் விளைவாக, வடக்கு மற்றும் கிழக்கில் அமைதி காப்பவர்களாக இந்திய இராணுவத்தினர் அறிமுகப் படுத்தப்பட்டார்கள். இந்திய அமைதி காக்கும் படையாக (ஐ.பி.கே.எப்) நியமிக்கப் பட்டவர்களுக்கும் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ க்கும் இடையில் போர் மூண்டது. இராணுவ ஆய்வுகள் தெரிவிப்பதன்படி, அதிக அழுத்தத்துக்கு ஆளான புலிகள் சுவாசிப்பதற்கு பிராணவாயு வேண்டி அந்த சமயத்தில் திணறினார்கள். ஸ்ரீலங்காவில் இந்திய இராணுவத்தின் பிரசன்னம் சிங்கள தேசியவாதிகள் மத்தியில் பெரிய சீற்றத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது, அது ஒரு இறையாண்மை மீறல் என அவர்கள் கருதினார்கள். ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் பிரேமதாஸ,மிகக் குறுகிய பெரும்பான்மையுடன் ஜனாதிபதியாக தெரிவாகியிருந்தார். தான் தெரிவு செய்யப்பட்டால் இந்திய இராணுவத்தை திருப்பி அனுப்புவதாக அவர் வாக்குறுதி வழங்கியிருந்தார். ஜனதா விமுக்தி பெரமுனவினால் (ஜேவிபி) ஒரு வன்முறைப் பிரச்சாரமும் தலை தூக்கியிருந்தது. இந்தக் கட்டத்தில்தான் மரபு வழிகளை பின்பற்றாதவரான பிரேமதாஸ ஜேவிபி மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆகிய இருபகுதியினரையும் நோக்கி நேசக் கரம் நீட்டினார். அந்த வாய்ப்பினை ஜேவிபி அலட்சியம் செய்த அதேவேளை, திணறிக் கொண்டிருந்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ அதை பற்றிக் கொண்டது. வடக்கிலும் மற்றும் கிழக்கிலும், இந்திய இராணுவம் எல்.ரீ.ரீ.ஈயுடன் யுத்தம் செய்து கொண்டிருந்த வேளையில், கொழம்பில் அரசாங்கத்துக்கும் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈக்கும் இடையில் பேச்சுக்கள் ஆரம்பமாகின, மற்றும் ஜனாதிபதி பிரேமதாஸ மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆகிய இரு பகுதியினருக்கும் பொதுவான ஒரு நோக்கமே இருந்தது. வித்தியாசமான காரணங்களுக்காக இரு பகுதியினரும் இந்திய இராணுவத்தை வெளியேற்ற விரும்பினார்கள்.  எல்.ரீ.ரீ.ஈ உடன் அரசியல் பேச்சு வார்த்தைகள் ஆரம்பமானதை தொடர்ந்து  ஜனாதிபதி பிரேமதாஸ, இந்திய இராணுவம் ஸ்ரீலங்காவை விட்டு வெளியேற ஒரு காலக்கெடுவை நியமிக்கும்படி கோரிக்கை விடுக்க ஆரம்பித்தார். இந்த காரியத்தை கெடுக்கக்கூடிய ஒருவராக இரு பகுதியினரும் மனத்தால் உணர்ந்த நபர், முன்னாள் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம் ஆவார்.  ரி.யு.எல்.எப் இன் செயலாளா நாயகம், இந்தோ - லங்கா ஒப்பந்தத்துக்கும் மற்றும் இந்திய இராணுவம் ஸ்ரீலங்காவில் இருப்பதையும் உறுதியாக ஆதரித்தவராவார். தனது வன்முறை மற்றும் அழிக்கும் திறன் என்பனவற்றால் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஒரு குறிப்பிட்ட அந்தஸ்தை பெற்றிருந்தாலும்,  வன்முறைத் தன்மையற்ற அரசியல் தலைவரான அமிர்தலிங்கம் தனது அரசியல் நல்லெண்ணம் மற்றும் அந்தஸ்து காரணமாக சர்வதேச ரீதியாக நற் சான்றுகளைப் பெற்றுள்ளார் என்கிற கருத்து நிலவி வந்தது. 1989ல், இந்தக் கட்டத்தில் இந்திய இராணுவத்தை ஸ்ரீலங்காவிலிருந்து  திருப்பி அனுப்பக்கூடாது என்று அமிர்தலிங்கம் நா வன்மையுடன் வாதிட்டதால், அரசாங்கம் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆகியோர் அடைந்துள்ள அச்சத்தின் ஒரு பகுதியை உணரக் கூடியதாக இருந்தது. யாழ்ப்பாணம் பண்ணாகத்தை சேர்ந்த அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம் ஆகஸ்ட் 26,1927ல் பிறந்தார். அவர்வசீகரத் தன்மையும் துடிப்பான இயக்கமும் கொண்ட அரசியல்வாதி, ஈழத்து காந்தி என அழைக்கப்படும் மதிப்புக்குரிய தமிழ் தலைவர் எஸ்.ஜே.வி. செல்வநாயகத்தின் தலைமைத் தளபதியாக பல வருடங்கள் பணியாற்றியுள்ளார். தொழிலால் ஒரு வழக்கறிஞரான அமிர்தலிங்கம் 1956 முதல்1970 வரை வட்டுக்கோட்டை பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும் 1977 முதல் 1983 வரை காங்கேசன் துறை பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்துள்ளார். 1989 தேர்தலின் பின்னர் அவர் ரி.யு.எல்.எப் இனது தேசிய பட்டியல் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக நியமிக்கப்பட்டார். எதிர்க்கட்சித் தலைவர் அமிர்தலிங்கம் ஒரு காலத்தில் தமிழ் இளைஞர்களிடையே மிகவும் பிரபலமானவராகஇருந்ததுடன், தமிழ் அரசியலில் கடும் போக்காளராகவும் கருதப்பட்டார். அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம் மற்றும் முருகேசு சிவசிதம்பரம் ஆகியோரின் இணைத் தலைமையின் கீழ் 1977 பாராளுமன்ற தேர்தலில், ரி.யு.எல்.எப் 18 ஆசனங்களை வென்றது, ஐதேக 141 ஆசனத்தை  வென்றபோது ஸ்ரீலங்கா சுதந்திரக் கட்சி பெற்ற ஆசனங்களின் தொகை 8 ஆக குறைவடைந்தது. இதனால் 168 பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை கொண்ட பாராளுமன்றத்தில் ரி.யு.எல்.எப் பிரதான எதிர்கட்சியாக மாறியது. எதிர்க்கட்சி தலைவர் பதவியை பெறும் முதலாவது ஸ்ரீலங்கா தமிழர் என்கிற பெருமையை அமிர்தலிங்கம் பெற்றார். 1983ம் ஆண்டின் தமிழர் விரோத படுகொலைகள் மற்றும் பிரிவினை வாதத்தை அனுமதிக்க மறுக்கும்  அரசியலமைப்பின் ஆறாவது சட்டத் திருத்தம் என்பனவற்றின் விளைவாக ரி.யு.எல்.எப் பாராளுமன்றத்தை புறக்கணித்ததால் அவர்களது ஆசனங்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சில ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களும் சேர்ந்து சுயமாக நாட்டை விட்டு வெளியேறி இந்தியாவுக்கு சென்றார்கள். பல தமிழ் போராளிக் குழுக்களால் முன்னெடுக்கப்பட்ட ஆயுதப் போராட்டம் உந்துதல் பெற்றது. இந்தோ - லங்கா ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டதன் காரணமாக ஒரு யுத்த நிறுத்தம் கொண்டுவரப்பட்டாலும் அது அதிக காலத்துக்கு நீடிக்கவில்லை. அதேவேளை ரி.யு.எல்.எப் மற்றும் ஏனைய போராளிக் குழுக்கள் அந்த ஒப்பந்தத்தை ஏற்றுக் கொண்டதுடன் தமிமீழம் என்கிற இலக்கையும் கைவிட்டன, அனால் எல்.ரீ.ரீ.ஈ மட்டும் தொடர்ந்து போராட்டம் நடத்தியது. இப்போது எல்.ரீ.ரீ.ஈ யின் பிரதான இராணுவ விரோதி இந்திய இராணுவமே தவிர ஸ்ரீலங்கா இராணுவம் அல்ல. இதேவேளை தற்காலிகமாக இணைக்கப்பட்ட வடக்கு மற்;றும் கிழக்கு மாகாணசபைக்கு மிகவும் அதிருப்தியான முறையில் தேர்தல் நடத்தப்பட்டது. ரி.யு.எல்.எப் போட்டியிட மறுத்து விட்டதால், இந்தியா ஈழ மக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணியை (ஈபிஆர்எல்எப்) சேர்ந்த, அண்ணாமலை வரதராஜப்பெருமாளை வடக்கு - கிழக்கு மாகாணசபையின் முதலாவது(அது மட்டுமே) முதலமைச்சராக நியமித்தது. 1989ல் பாராளுமன்ற தேர்தல்கள் நடைபெற்றபோது இந்தியாவின் கட்டாயத்தால் ரி.யு.எல்.எப்பும் போட்டியிட்டது. இந்தியா, ஈபிஆர்எல்எப், ரெலோ, மற்றும் ஈ.என்.டி.எல்.எப் போன்ற போராளிக் குழுக்களை ஒன்றுதிரட்டி மிதவாத ரி.யு.எல்.எப் உடன் சேர்ந்து ரி.யு.எல்.எப் கட்சியின் கீழ் அதன் சின்னமான கூரியனின் கீழ் போட்டியிட வைத்தது. அமிர்தலிங்கம், மற்றும் அவரது சொந்த வழியில் அரசியலில் நன்கு பிரபலமான அவர் மனைவி மங்கையர்க்கரசி ஆகியோர் சென்னையிலிருந்து கொழும்புக்கு வந்தார்கள். இந்தியாவிற்கு சுயம் மேற்கொண்ட நாடுகடத்தலில் இருந்து முதலில் திரும்ப வந்தவர் முன்னாள் யாழ்ப்பாண பாராளுமன்ற உறுப்பினர் வெற்றிவேலு யோகேஸ்வரன் ஆவார். இநதியாவில் தனது மனைவி சரோஜினியுடன் (பின்னர் யாழ்ப்பாண மேயராக பதவியேற்ற இவரும்கூட எல்.ரீ.ரீ.ஈயினால் கொல்லப்பட்டார்) வசித்து வந்த பிரபலமான யோகேஸ்வரன் இந்தோ - லங்கா ஒப்பந்தம் கையெழுத்தாவதற்கு பல மாதங்களுக்கு முன்பே தனியாக யாழ்ப்பாணத்துக்கு திரும்பிவிட்டார். அப்படிச் செய்வதற்கு முன்பு சென்னையில் இருந்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ உயர்மட்டத் தலைவரிடம் அதற்கான உத்தரவை அவர் கேட்டுப் பெற்றிருந்தார். யோகேஸ்வரன் எனினும் யோகேஸ்வரன் யாழ்ப்பாணத்துக்கு திரும்பியபிறகு கிட்டத்தட்ட எல்.ரீ.ரீ.ஈயினால் வீட்டுக் காவலில்  வைக்கப்பட்டதை போன்ற நிலையிலேயே இருந்தார். அவரது நகர்வுகள் கட்டுப் படுத்தப்பட்டன. குறிப்பிட்ட சில வருகையாளர்களுக்கு மாத்திரம் அவரை பார்ப்பதற்கு அனுமதி வழங்கப்பட்டது. இந்திய இராணுவத்தின் வருகை வரைக்கும் யோகேஸ்வரன் ஒரு சூழ்நிலை கைதியை போலவே அடைபட்டுக் கிடந்தார். அதன் பின் அவர் கொழும்புக்குச் சென்று பம்பலப்பிட்டி,கொத்தலாவல டெரசில்; உள்ள ஒர உறவினரின் வீட்டில் வசித்து வந்தார். அதைத் தொடர்ந்த அவரது மனைவி சரோஜினியும் அவருடன் இணைந்து கொண்டார். அமிர்தலிங்கம் மற்றும் யோகேஸ்வரன் தம்பதியினர்கள் கொழும்புக்கு திரும்பியதுடன், அவர்களுக்கும் மற்றம் எனைய ரி.யு.எல்.எப் அங்கத்தவர்களும் தங்குவதற்கு பாதுகாப்பான ஒரு வீடு தேவைப்பட்டது. எல்.ரீ.ரீ.ஈ பகைமையை காட்டுவதால் அவர்களில் யாருக்கும் யாழ்ப்பாணத்தில் பாதுகாப்பாக தங்க முடியவில்லை. எனவே பாதுகாப்பான ஒரு வீடு அவசியமாக இருந்தது. முன்னாள் மன்னார் பாராளுமன்ற உறுப்பினரான  பி. சூசைதாசன் அவர்களும் மற்றும் முன்னாள் வட்டுக்கோட்டை பாராளுமன்ற உறுப்பினரான கலாநிதி. நீலன் திருச்செல்வம் அவர்களும் கொழும்பு - 7, பௌத்தாலோக மாவத்த(புல்லர்ஸ் வீதி) யில் உள்ள 342 - 2 ம் இலக்க வீட்டை அவர்களுக்காக ஒழுங்கு செய்தார்கள். அது ஆடை உற்பத்தியில் ஈடுபட்டுள்ள மன்னாரை சேர்ந்த பிரபலமான ஒரு முஸ்லிம் வியாபாரிக்கு சொந்தமானதாக இருந்தது. முன்னாள் மகாவலி அபிவிருத்தி அமைச்சரான காமினி திசாநாயக்கா இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தத்தையும் மற்றும் அதன் விளைவாக ஏற்பட்ட சமாதான முயற்சிகளையும் தீவிரமாக ஆதரித்தார். அவர் ஜேஆர். ஜெயவர்தனா அரசாங்கத்தின் கடைசிப் பகுதிகளில் சுயமாக நாட்டை விட்டு வெளியேறியிருந்த ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்கள் நாட்டுக்குத் திரும்பி, பிரதான அரசியல் நீரோட்டத்தில் மீண்டும் சேர்ந்து கொள்வதற்கான முயற்சியில் முக்கிய பங்கை வகித்திருந்தார். 1988ல் காமினி திசாநாயக்கா அமைச்சராக இருந்த காலத்தில், ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களின் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்துவதில் ஆரம்ப முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்தார். மகாவலி அமைச்சின் பாதுகாப்பு பிரிவை சேர்ந்த ஆறு அங்கத்தவர்கள் மற்றும் காவல்துறையினர் அந்த வளாகத்தில் நிலை கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு காலத்தில் நாவலர் மற்றும் தளபதி என்றெல்லாம் இளம் ஆதரவாளர்களால் அழைக்கப்பட்ட அமிர்தலிங்கம் பிற்காலத்தில் எல்.ரீ.ரீ.ஈயினரின் குற்றச்சாட்டுக்கு இலக்கானார். ஐக்கிய ஸ்ரீலங்காவுக்குள் பேச்சு வார்த்தை மூலமான ஒரு தீர்வை ஏற்படுத்துவதற்காக அவர் மேற்கொண்ட முயற்சிகளை, தமிழீழக் கனவை அவர் விலை பேசும் முயற்சியில் இறங்கியிருப்பதாக புலிகள் கருதினார்கள். ஒரு காலத்தில் முன்னணி தமிழ் தலைவராக இருந்த அமீர் அண்ணன்தான், தமிழீழ விடயத்துக்கு துணை செய்தவரும் மற்றும் இந்த பத்தியின் எழுத்தாளர் உட்பட ஒரு தலைமுறையை சேர்ந்த தமிழ் இளைஞர்களின் மனதில் பிரிவினைவாத கற்பனைக்கு தீ மூட்டியவரும் ஆவார். பின்னைய வருடங்களில் அவர் பின்பற்றிய நடைமுறைக்கேற்ற அணுகுமுறை இளைஞர்கள் குறிப்பாக தங்கள் இலட்சியத்தை அடைவதற்காக ஆயுதம் ஏந்தியவர்களின் மயக்கத்தை கலைத்தது. துரோகி அல்லது காட்டிக் கொடுப்பவர் இதன்படி கடந்த காலங்களில் அரசாங்கத்துடன் இணைந்து இருந்தவர்களை துரோகி அல்லது காட்டிக் கொடுப்பவன் எனப் பெயரிட்ட அமிர்தலிங்கம் அவர்களையே இப்போது எல்.ரீ.ரீ.ஈ மற்றும் அவர்களைப் போன்ற இதர தீவிரவாத இளைஞர்கள் துரோகி என அழைத்தார்கள். போராளிகளின் விரோதம் அமிர்தலிங்கத்தை நோக்கி திரும்பவதற்கான மற்றொரு காரணமும் இருந்தது, அது அவரது உண்மையான அல்லது கற்பனையான தமிழீழ காட்டிக் கொடுப்புடன் எந்தவித தொடர்பும் இல்லாதது. தமிழ் போராளித் தலைவர்களால் தங்கள் ஆயுதங்கள் மூலம் கட்டளைகளை பிறப்பிக்க முடியுமாக இருந்தது, ஆனால் அவர்களில் யாருக்கும் அமிர்தலிங்கத்தைப் போன்ற பரவலான தலைமைத்துவ சான்றுக்கான அங்கீகாரம் இருக்கவில்லை. பதவியில் இருந்தாலும் அல்லது இல்லாவிட்டாலும் மிகவும் மதிக்கப்பட்ட ஸ்ரீலங்கா தமிழ் தலைவர் அமிர்தலிங்கம் அவர்கள்தான். அவர் உயிரோடு இருந்தவரை அந்த சிம்மாசனத்தை எந்த ஏமாற்றுக்காரராலும் எளிதில் கைப்பற்ற முடியவில்லை. அமிர்தலிங்கத்தின் மரணத்தின் பின்னர்தான் எல்.ரீ.ரீ.ஈ கூட்டாளிகள் பிரபாகரனை தேசிய தலைவர் என அழைக்க ஆரம்பித்தார்கள். ஸ்ரீலங்காவில் தனக்காக காத்திருக்கும் ஆபத்தைப் பற்றி அமிர்தலிங்கம் நன்றாக அறிந்திருந்தார். இந்தியாவிலிருந்து ஸ்ரீலங்காவை நோக்கிய தனது நிரந்தரமான புறப்படுகைக்கு முன்னர் அமிர்தலிங்கம் சென்னையில் வைத்து முன்னாள் கிளிநொச்சி பாராளுமன்ற உறுப்பினரான வீரசிங்கம் ஆனந்த சங்கரியை சந்தித்திருந்தார். உரையாடலுக்கு மத்தியில்,” ஸ்ரீலங்காவில் எங்களுக்காக என்ன தேக்கி வைக்கப்பட்டுள்ளது என்று எங்களில் சிலர் அறிவார்கள் சங்கரி! ஆனால் நாங்கள் எங்கள் மக்களுக்கு உதவி செய்ய வேண்டுமானால் அதை எதிர்கொண்டே ஆகவேண்டும்” என்று அமிர்தலிங்கம் குறிப்பிட்டாராம். இந்தப் பின்னணியில்தான் 25 வருடங்களுக்கு  முன்பு அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கத்தின் கொலை நடந்தேறியது. அது நடைபெற்ற சமயம் நான் கனடாவிலிருந்தேன். எனினும் பலவேறு சந்தர்ப்பங்களில் ரி.யு.எல்.எப் உடன் தொடர்புள்ள, எம்.சிவசிதம்பரம், கலாநிதி.நீலன் திருச்செல்வம், திருமதி சரோஜினி யோகேஸ்வரன், போன்ற பல்வேறு நபர்களுடனும் தொடர்பு கொண்டிருந்தேன், மற்றும் திருமதி மங்கையர்க்கரசி அமிர்தலிங்கம், கலாநிதி.பகீரதன் அமிர்தலிங்கம், திரு.வி.ஆனந்தசங்கரி,மற்றும் திரு.பி.சூசைதாசன், மற்றும் திரு சோமசுந்தரம் (மாவை)சேனாதிராஜா அகியோருடன் இந்த சம்பவம் பற்றி விசாரித்துமிருந்தேன். அந்த சம்பாஷணைகளின் அடிப்படையிலும் மற்றும் இது தொடர்பான ஊடக அறிக்கைகள் மூலமாகவும் பெற்ற அறிவிலிருந்து இப்போது அந்த படுகொலையின் உடற்கூற்றியலை எழுதுகிறேன். புதுதில்லியின் கோபத்துக்கு அஞ்சி,அமிர்தலிங்கத்துக்கோ அல்லது இதர முக்கிய ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களுக்கோ இந்திய மண்ணில் வைத்து தீங்கிழைக்க எல்.ரீ.ரீ.ஈ முயற்சி செய்யவில்லை. (அதேவேளை தமிழ்நாட்டு மண்ணில் வைத்து ராஜீவ் காந்தியை கொல்வதற்கு இந்த எச்சரிக்கையை எல்.ரீ.ரீ.ஈ அலட்சியப் படுத்தியதால்,அப்படிச் செய்ததற்கான விலையை தொடர்ந்து கொடுக்க வேண்டியிருந்தது). அமிர்தலிங்கம் ஸ்ரீலங்காவுக்கு திரும்பியதும் அவர் அதன் இலக்காக மாறினார். தமிழ்  தலைவர்களை அவர்களது பாதுகாவலர்களிலிருந்து அப்புறப்படுத்தும் முயற்சியாக எல்.ரீ.ரீ.ஈ, ரி.யு.எல்.எப் உடன் நேசத் தொடர்பு முயற்சிகளை மேற்கொள்ள ஆரம்பித்தது. ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களிலேயே எளிதில் ஏமாறும் இயல்புள்ளவரான யோகேஸ்வரனை, எல்.ரீ.ரீ.ஈ தெரிவு செய்து அவரை அணுகியது. அன்பான யோகேஸ்வரன் எப்போதும் பையன்களில் சிலரினால் தனக்கு ஏற்பட்ட மோசமான அனுபவங்களைக் கூட பொருட்படுத்தாது அவர்களிடத்து எப்போதும் ஒரு பரிவினைக் கொண்டிருந்தார். தமிழர்களிடத்து ஒரு பரந்த ஒற்றுமை ஏற்படுத்த வேண்டுமென்கிற ஆர்வம் உள்ளவராகவும் அதற்காக ரி.யு.எல்.எப் உடனும் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ உட்பட அனைத்து தமிழ் குழுக்களிடையேயும் சமரசத்தை ஏற்படுத்த அயராது உழைத்தவர். சிவகுமார் அல்லது அறிவு யோகேஸ்வரனை முதலில் அணுகியவர் அறிவு என்றழைக்கப்படும் சிவகுமார் என்கிற எல்.ரீ.ரீ.ஈ அங்கத்தவர் ஆவார், அவர் கொழும்பல் மற்றொரு பெயரில் தங்கியிருந்து எல்.ரீ.ரீ.ஈக்காக உளவு பார்த்து வந்தார். வன்னியில் உள்ள எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைமை அவரைச் சந்தித்து  தமிர்களின் ஒற்றுமைக்கான கருத்து மற்றும் வழிகள் பற்றி கலந்துரையாட விரும்புவதாக தன்னிடம் தெரிவிக்கப் படடதாக அறிவு யோகேஸ்வரனிடம் சொன்னார். கொள்கையளவில் எப்போதும் ஒற்றுமையை எற்படுத்த ஆவலாக உள்ளவர் யோகேஸ்வரன். அதன் பின்னர் வவுனியாவில் உள்ள எல்.ரீ.ரீ.ஈயில் இருந்து விக்னா என அழைக்கப்படும் ஒருவர் தொலைபேசி மூலம் யோகேஸ்வரனைத் தெடர்பு கொண்டார். இயலுமானால் அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோரையும் அவருடன் வவுனியாவுக்கு அழைத்து வருமாறு யோகேஸ்வரன் கேட்கப்பட்டார். அப்போது சிவசிதம்பரம் ரி.யு.எல்.எப் இன் தலைவராகவும் மற்றும் அமிர்தலிங்கம் அதன் செயலாளர் நாயகம் ஆகவும் இருந்தார்கள். மனக்கிளர்ச்சி அடைந்த யோகேஸ்வரன் அந்தப் பணியை ஏற்றெடுக்கும் ஆபத்தைஎதிர்கொள்ள முடிவு செய்தார், அது தமிழர்களின் பாரிய ஒற்றுமைக்கான நலன்களுக்கு வேண்டி செய்யப்படவதாக அவர் எண்ணினார். எல்.ரீ.ரீ.ஈ அந்த விடயத்தில் உண்மையாகவே வேட்கையுடன் உள்ளதா என்பதை நிச்சயப்படுத்தும் வரை அந்த விடயத்தை மறைத்து வைக்க அவர் தீர்மானித்தார். எனவே பெப்ரவரி 1989ல் யோகேஸ்வரன் தனது சகபாடிகளிடம் தான் மலைநாட்டுக்கு ஒரு குறுகிய விஜயம் மேற்கொள்ளப் போவதாக சொல்லிவிட்டு ஒரு ஜீப் வண்டியில் தனது மனைவி சரோஜினியுடனும் மற்றும் நம்பிக்கையான ஒரு சாரதியுடனும் கொழும்பை விட்டுப் புறப்பட்டார். கண்டிக்கு அருகில் உள்ள ஒரு இடத்தில் வசிக்கும் ஒரு உறவுக்காரரின் வீட்டில் சரோஜினியை இறக்கி விட்டு, பின்னர் அவர் வடக்கு நோக்கிப் பயணமானார். வவுனியா நகரத்திலிருந்து வடக்கே சில மைல்கள் தொலைவில் உள்ள பாண்டிக்குளம் என்கிற கிராமத்தில் உள்ள ஒரு இரகசிய இடத்தில் யோகேஸ்வரன் புலிகளைச் சந்தித்தார். பாண்டிக்குளத்தில் வைத்துத்தான் தன்னை தொலைபேசியில் அங்கு வரும்படி அழைத்த விக்னாவின் அடையாளத்தை யோகேஸ்வரன் கண்டுபிடித்தார். விக்னா வேறுயாருமல்ல வவுனியா எல்.ரீ.ரீ.ஈ அரசியல் பிரிவு தலைவராக பதில் கடமையாற்றி வரும் பீற்றர் லியோன் அலோசியஸ் என்பவர்தான். அலோசியஸ் யோகேஸ்வரனை மனப்பூர்வமாக வரவேற்றாலும் அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோர் வராததையிட்டு  தனது ஏமாற்றத்தை தெரிவித்தார். அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோர் வந்ததும் அவர்களைச் சந்திப்பதற்காக எல்.ரீ.ரீ.ஈ துணைத் தலைவர் கோபாலசாமி மகேந்திரராஜா தயாராக இருப்பதாக அலோசியஸ் யோகேஸ்வரனிடம் தெரிவித்தார். அவர்கள் வர முடியாததுக்கு மன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்ட யோகேஸ்வரன் முதலில் தான் தனியாக வந்தது ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களுடனான சந்திப்பு தொடர்பான ஏற்பாடுகளை இறுதி செய்வதற்காக என்று தெரிவித்தார். அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோருடன் தான் விரைவிலேயே பாண்டிக்குளம் திரும்பி வருவதாக அவர் சொன்னார். எல்.ரீ.ரீ.ஈயினரால் யோகேஸ்வரன் நன்கு உபசரிக்கப்பட்டார், மற்றும் அவருக்கு சுவையான கறியுடன் கூடிய உணவு பரிமாறப்பட்டது. புலிகளினால் வழங்கப்பட்ட வரவேற்பையிட்டு மகிழ்ச்சியும் திருப்தியும் அடைந்த யோகேஸ்வரன், மனைவி சரோஜினியையும் அழைத்துக் கொண்டு கண்டி வழியாக கொழுமபு திரும்பினார். கொழும்புக்கு திரும்பி வந்ததும் ஆரம்பத்தில் தான் மலைநாட்டுக்கு மட்டுமே போய்வந்ததாக யோகேஸ்வரன் காட்டிக் கொண்டார். இருந்தும் அவர் சொன்ன சில பொய்கள் அவரது கோரிக்கையில் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியது. புத்திசாலியான ஆனந்தசங்கரிதான் யோகேஸ்வரனது வண்டிச் சக்கரங்களில் ஒட்டியிருந்த சிவப்பு நிற மண் அடையாளங்கள் மலைநாட்டை அடையாளப் படுத்துவதல்ல, மாறாக வடக்கை அடையாளம் காட்டுவது என்று கண்டுபிடித்தார். மேலும் யோகேஸ்வரன் மலைநாட்டு மரக்கறியோ பழங்களோ கொண்டு வராது வடக்கை சேர்ந்த பலாப்பழ வகையை கொண்டு வந்திருந்தார். சங்கரி, யோகேசிடம் அவரது பயணத்தை பற்றி தொடர்ந்து கேள்விகளை கேட்டு வற்புறுத்தியபோது, முன்னாள் யாழ்ப்பாண பாராளுமன்ற உறப்பினர் தான் சில காணிப் பிரச்சினைகளை தீர்த்து வைப்பதற்காக வடக்கே சென்றிருந்ததாகச் சொன்னார். எல்.ரீ.ரீ.ஈ உடனான தனது சந்திப்பை பற்றி அவர் அப்போது தனது சகாக்களிடம் வெளியடவில்லை. பாண்டிக்குளம் எனினும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ உடனான சந்திப்புக்குப் பிறகு யோகேஸ்வரன் புலிகளிடமிருந்து அதிக அழுத்தங்களை எதிர்கொள்ளத் தொடங்கினார். பாண்டிக்குளத்தில் எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினரை சந்திப்பதற்கு அமிர்தலிங்கம் மற்றம் சிவசிதம்பரம் ஆகியோரை எப்போது அழைத்து வரப்போகிறீர்கள் என அடிக்கடி வவுனியாவில் இருந்து அவருக்கு தொலைபேசி அழைப்புகள் வந்த வண்ணமாக இருந்தன. கொழும்பில் இருந்த அறிவு என்கிற சிவகுமாரும் தொடர்ச்சியாக தொலைபேசி அழைப்பை மேற்கொண்டு அதே விடயம் பற்றி வினாவிக் கொண்டிருந்தார். எனினும் யோகேஸ்வரனுக்;கு ரி.யு.எல்.எப் தலைவர் மற்றும் செயலாளரிடம் சொல்வதற்கு தயக்கமாக இருந்தபடியால் விடயத்தை இழுத்துக் கொண்டே போனார். ஒரு கட்டத்தில் சிவசிதம்பரம் சென்னைக்குச் சென்றார் அங்கு அவரது மனைவி, அவரது மகள் மற்றும் மருமகனுடன் வசித்து வருகிறார். யோகேஸ்வரன் இதைப்பற்றி எல்.ரீ.ரீ.ஈயிடம் சொன்னபோது, சிவசிதம்பரத்துக்காக காத்து காலத்தை வீணடிக்காமல் அமிர்தலிங்கத்தையும் கூட்டிக்கொண்டு வவுனியாவுக்கு வரும்படி அவரிடம் சொல்லப்பட்டது. இறுதியாக யோகேஸ்வரன் இரகசியமாக அமிர்தலிங்கத்திடம் என்ன நடந்தது என்று சொல்லி எல்.ரீ.ரீ.ஈ அவரை சந்திக்க விரும்புவதாகவும் தெரிவித்தார். திடீர் கோபத்துக்கு பெயர்பெற்ற அமிர்தலிங்கம் யோகேஸ்வரன் மீது ஆத்திரம் கொண்டு அவரை மோசமாக திட்டித்தீர்த்தார். தான் எல்.ரீ.ரீ.ஈயினை வடக்கில் வைத்து சந்திக்கவேண்டும் என்கிற யோசனயை முன்னாள் எதிhக்கட்சித் தலைவர் உறுதியாக நிராகரித்து விட்டார். யோகேஸ்வரன் இப்பொழுது பிரச்சினையில் மாடடிக் கொண்டார். இந்தக் கட்டத்தில் விடயங்கள் ஒரு வித்தியாசமான திருப்பத்தை அடைந்தன, ஜனாதிபதி பிரேமதாஸவின் அரசாங்கம் எல்.ரீ.ரீ.ஈயுடன் நேரடியாக பேச்சு வார்த்தையில் இறங்கியது. புலிகளின் அரசியல் ஆலோசகர், அன்ரன் ஸ்ரனிஸ்லாஸ் பாலசிங்கம் தலைமையில் மற்றும் அப்போதைய எல்.ரீ.ரீ.ஈ அரசியல் பிரிவு தலைவர் யோகி என்கிற நரேந்திரன் உட்பட புலிகளின் குழுவொன்று பேச்சக்களுக்காக கொழும்பு வந்தது. நேரடியாக பேச்சு வாhத்தையில் ஈடுபடாத பல புலி அங்கத்தவர்களும் அவர்களுடன சேர்ந்து கொழும்புக்கு வந்தார்கள். இவர்களுக்கு மத்தியில் விக்னா என்கிற பீற்றர் லியோன் அலோசியசும் இருந்தார். பேச்சுக்களை ஒரு கவசமாக பயன்படுத்திக்கொண்டு புலிகள் முறைப்படி கொழும்பு மற்றும் அதன் புறநகர்ப் பகுதிகளுக்குள் ஊடுருவினார்கள். அலோசியஸ் தான் தங்குவதற்கு நாரகேன்பிட்டியாவில் நிரந்தரமாக ஒரு இடத்தை கண்டுபிடித்துக் கொண்டார். அவர் திட்டமிட்டுள்ள அமிர்தலிங்கத்துடனான சந்திப்பை ஏற்பாடு செய்வது பற்றி யோகேஸ்வரனுக்கு தொல்லை கொடுக்கத் தொடங்கினார். அமிர்தலிங்கம் மறுத்துவிட்டார் என்பதை சொல்லவும் இயலாமல் மற்றும் சொல்லவும் விரும்பாமல் யோகேஸ்வரன் ஒரு கடினமானதும் இறுக்கமானதுமான நிலைமையில் தத்தளித்தார். இதனால் முன்னாள் யாழ்ப்பாண பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மாரடைப்பினால் பாதிக்கப்பட்டு கொழும்பு வைத்தியசாலையில் அனுமதிக்கப் பட்டார். யோகேஸ்வரன் வைத்தியசாலையில் இருந்த வேளையில் விசு என்கிற மற்றொரு புலித் தலைவருடன் அலோசியஸ் அவரை வந்து பார்த்தார். அரவிந்தராஜா என்கிற விசு யாழ்ப்பாண மாவட்டம் வடமராட்சி பகுதியை சேர்ந்த வதிரியில் உள்ள ஒரு உயர்தர நடுத்தரக் குடும்பத்தை சேர்ந்தவர் இராசையா அரவிந்தராஜா என்கிற விசு. 1983 ஜூலையில் நடந்த தமிழர் விரோத படுகொலைகளின் பின்னர் அவர் தனது உயர் படிப்பினைக் கைவிட்டு எல்.ரீ.ரீ.ஈயில் இணைந்தார். எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் இரண்டாவது தொகுதி அங்கத்தவர்களுக்கு வட இந்தியாவின் ஹிமாச்சல் பிரதேசத்தில் உள்ள ஜூவாலமுகியில் இந்திய இராணுவம் பயிற்சி அளித்தபோது அதில் ஒருவனாக விசு தனது ஆயுதப் பயிற்சியை பெற்றுக் கொண்டார்;. பயிற்சியின் பின்னர் விசு ஸ்ரீலங்காவுக்கு திரும்பிவந்து அந்த நேரம் வன்னி பிரதேச எல்.ரீ.ரீ.ஈ தளபதியாக இருந்த மாத்தையா என்கிற கோபாலசாமி மகேந்திரராஜாவின் கீழ் பணியாற்றி வந்தார். மாத்தையா வன்னியின் கிளிநொச்சி,வவுனியா மற்றும் முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களுக்கு பொறுப்பாக இருந்த அதேவேளை மன்னார் தனியான ஒன்றாக வேறு தளபதியின் கீழ் அப்போது இருந்தது. விசு மாத்தையாவின் நெருங்கிய நம்பிக்கைக்கு உரியவராக மாறியிருந்தார். 1987 ஜனவரி 5ல் எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் இந்தியாவிலிருந்து யாழ்ப்பாணம் திரும்புவதை காண முடிந்தது. அதன் சில நாட்களின் பின்னர் ஸ்ரீலங்கா ஆயுதப் படையினர் வன்னியில் இராணுவ தாக்குதலை முடுக்கி விட்டனர். எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள இடங்களை திரும்ப கைப்பற்றுவதற்காக யாழ்ப்பாணத்தின் மீது இராணுவத் தாக்குதல் நடத்துவதற்காக மேற்கொள்ளப்பட்ட விரிவான தயாரெடுப்புகளை அடுத்து இது தொடரப்பட்டது. இந்த முன்னேற்றங்களின் விளைவாக, எதிர்பார்த்துள்ள இராணுவ நடவடிக்கையை எதிர்க்கும் நோக்குடன் வன்னியில் இருந்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ அங்கத்தவர்கள் பெரும் எண்ணிக்கையில் யாழ்ப்பாணத்துக்கு இடம் பெயர்ந்தார்கள். விசு மாத்தையாவுடன் சேர்ந்து யாழ்ப்பாணம் சென்றார். பிரபாகரனால் எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் துணைத் தலைவராக நியமிக்கப்பட்ட மாத்தையா பீற்றா - 2 என்கிற ஒரு விசேட உளவுத்துறை பிரிவு ஒன்றை உருவாக்கினார். விசு அதற்கு பொறுப்பாக நியமிக்கப் பட்டார். இந்திய இராணுவத்துக்கும் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈக்கும் இடையில் யுத்தம் வெடித்ததின் பின்னர், விசு தமிழ் நாட்டுக்கு கடந்து சென்றார். அங்கு அவர் சென்னையில் உள்ள எல்.ரீ.ரீ.ஈ அலுவலகத்தை நடத்த ஆரம்பித்தார். சாஸ்திரிகூழாங்குளம் ஜூன் 1988ல் இந்திய இராணுவத்தின் 8வது மகார் படைப்பிரிவை சேர்ந்த இராணுவ வீரர் ஒருவரை எல்.ரீ.ரீ.ஈ திரும்ப ஒப்படைத்தது, அவரை அவர்கள் வவுனியா நெலுக்குளத்தில் வைத்து பிடித்திருந்தார்கள். கொழும்ப மற்றும் சென்னை ஆகிய இடங்களிலிருந்து ஊடகவியலாளர்கள் சாஸ்திரிகூழாங்குளம் எனும் இடத்தில் நடந்த அந்த கையளிப்பு நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்பதற்காக வந்திருந்தார்கள். ‘த ஐலன்ட்’ பத்திரிகையின் பிரதிநிதியாக நானும்கூட அங்கு சமூகமளித்திருந்தேன். அப்போது இந்திய இராணுவ உளவுப் பிரிவில் இணைந்திருந்த நன்கு பிரபலமான ஆய்வாளரும் மற்றும் விமர்சகருமான கேணல்.ஆர்.ஹரிஹரனும் அப்போது அங்கு இருந்தார். அப்போதைய இந்திய அதிகாரிகளினால் சென்னையிலிருந்து வவுனியாவுக்கு இரண்டு எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவர்கள் அழைத்து வரப்பட்டிருந்தார்கள். அவர்களில் ஒருவர் கஸ்ட்ரோ, அவர் பின்னாட்களில் புலிகளின் வெளிநாட்டு கட்டமைப்புகளுக்கு பொறுப்பான எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவராக மாறினார். மற்றவர் விசு. இதுதான் விசுவை நான் தனிப்பட்ட முறையில் சந்தித்த முதலாவதான ஒரே சந்திப்பு. அவர் பளபளப்பான தோற்றமுடைய உயரமான திடகாத்திர தேகத்தை கொண்டிருந்தார். நாங்கள் சில வார்த்தைகளை பரிமாறிக் கொண்டபோது, என்னை அங்கு கண்டது மகிழ்ச்சியளிப்பதாக விசு என்னிடம் சொன்னார், மேலும் இந்தக் கையளிப்புக்கு சாட்சிகளாக நானும் இக்பால் அத்தாஸ் அவர்களும் வரவேண்டும் என்று எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைமை விசேடமாக விரும்பியதாகவும் அவர் சொன்னார். விரும்பியதாகவும் அவர் சொன்னார். எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் பீற்றா - 2க்கு தலைவரான இந்த விசுதான் அலோசியசுடன் சேர்ந்து யோகேஸ்வரனைக் காண வைத்தியசாலைக்கு வந்திருந்தார். விசு யோகேஸ்வரனை முன்னமே அறிவார். எல்.ரீ.ரீ.ஈ இரட்டையர்கள் யோகேஸ்வரனிடம் வருகை தந்தபோது முன்னாள் மன்னார் பாராளுமன்ற உறப்பினரான சூசைதாசனும் அங்கு இருந்தார். 55 வயதான முன்னாள் பாராளுமன்ற உறப்பினர் சுகவீனமுற்று வைத்தியசாலை கட்டிலில் படுத்திருந்த வேளையிலும் அந்த இரண்டு புலி உறுப்பினர்களும் அவரிடம் கடுமையாக பேசியதாக அவர் என்னிடம் சொன்னார். வெளிப்படையாக அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோருடன் ஒரு கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்வதில் தாமதம் ஏற்பட்டிருப்பதையிட்டு எல்.ரீ.ரீ.ஈ எரிச்சல் அடைந்திருந்தது. யோகேஸ்வரன் வைத்தியசாலையில் இருந்து வெளியேறி புல்லர்ஸ் வீதியில் உள்ள வீட்டுக்குச் சென்ற பின்னும் அலோசியஸ் மற்றும் சிவகுமார் ஆகியோர் அந்த வீட்டுக்கே பலமுறை வருகை செய்துள்ளனர். விசு அவாகளுடன் வரவில்லை. அந்த வருகைக்கான வெளிப்படையான காரணம் யோகேஸ்வரனின் உடல்நிலை பற்றி நலம் விசாரிப்பது என்பதாக இருந்தது. இந்த வருகைகள் நீண்ட நேரம் நீடிக்கவில்லை மற்றும் அவை யோகேஸ்வரனை துயரத்திலும் மற்றும் விரக்தியிலும் ஆழ்த்தியருந்தன. இந்த வருகைகளின்போது வேறு எந்த ரி.யு.எல்.எப் அங்கத்தவரும் அங்கிருக்கவில்லை. துரதிருஸ்டமான ஐந்தாவது வருகை நடைபெற்ற ஜூலை 13 1989க்கு முன்பு இவ்வாறான நான்கு சந்திப்புகள் இடம்பெற்றன. மங்;கையர்க்கரசி ஒருமுறை அமிர்தலிங்கம் மற்றும் அவரது மனைவி மங்;கையர்க்கரசி அமிர்தலிங்கம் ஆகிய இருவரும் வீட்டுக்கு வெளியே ஒரு மாலைநேர நடை பயின்று கொண்டிருந்த சமயத்தில் எல்.ரீ.ரீ.ஈயினை சேர்ந்த இருவர் வந்தார்கள். அவர்கள் வேண்டுமென்றே அமிர்தலிங்கத்தை பார்த்து முறைத்தார்கள.; இதை பல வருடங்களுக்கப் பிறகு திருமதி. அமிர்தலிங்கம் கனடாவில் வைத்து என்னிடம் சொன்னார், அவர்களது அச்சுறுத்தும் பார்வையால் கலக்கமடைந்த அவர் தனது கணவரிடம் தனக்குப் பயமாக இருக்கிறது, ஏனெனில் அவர்கள் உங்களைப் பார்த்த விதம் குழப்பம் தருவதாக உள்ளது எனக் கூறினாராம். அதற்கு அமிர் “தவம் (தனது மனைவியை அமிர் செல்லமாக அப்படித்தான் அழைப்பதுண்டாம்) நீ எப்போதும் தேவையில்லாமல் கவலைப் படுகிறாய். அவர்கள் போராளிகள், அதனால் அவர்களது தோற்றம் கடினமானதாகத்தான் இருக்கும். அவர்களை அப்படியே இருக்க விடுவோம்” என மனைவியை கடிந்து கொண்டாராம். இதற்கிடையில் சிவசிதம்பரம் சென்னையில் இருந்து கொழும்பு திரும்பினார். எல்.ரீ.ரீ.ஈ தொடர்ந்தும் அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோர் வவுனியாவுக்கு வந்து பாண்டிக்குளத்தில் வைத்து எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவரை சந்திக்க வேண்டும் என்று வற்புறுத்திக் கொண்டே இருந்தது. இடைவிடாத புலிகளின் அழுத்தத்தை தாங்க முடியாத யோகேஸ்வரன், அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோரை சமாதானப்படுத்தி புலிகளை குறைந்தது கொழும்பிலாவது சந்திக்க வேண்டும் எனக் கேட்டு அதற்கு சம்மதிக்க வைத்தார். யோகேஸ்வரன், நியாயப்படி நினைத்தது, முழுத் தமிழர்களிடையேயும் ஒற்றுமையை எற்படுத்துவதில் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆர்வமாக உள்ளது, மற்றும் புலிகளுடன் ஒரு புரிந்துணர்வுக்கு வருவது ரி.யு.எல்.எப் புக்கும் நன்மை பயக்கும் என்று. யதேச்சையாக எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவர் பிரபாகரன் சென்னையில் வைத்து கால்பந்து விளையாட்டு பரிபாஷையில், யோகேஸ்வரன் தன் பக்கமே பந்தை உதைத்து கோலைப் போடும் ஒரு மனிதர் எனக் குறிப்பிட்டாராம். அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியவர்கள் எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினை கொழும்பில் வைத்துச் சந்திக்கத் தயார் என்று யோகேஸ்வரன் சிவகுமாருக்கு அறிவித்தார். ஒரு சந்திப்பை அவர்கள் வீட்டில் வைத்தே நடத்த ஏற்பாடு செய்யலாம் எனவும் அவர் சொன்னார். புலிகள் இந்த விடயத்தை ஆராய்ந்து அவர்களின் முடிவை அவருக்கு அறிவிப்பார்கள்; என சிவகுமார் யோகேஸ்வரனிடம் சொன்னாராம். 1989 ஜூலை 13 ந்திகதி வியாழக்கிழமை, காலை சுமார் 10 மணியளவில் அலோசியஸ் யோகேஸ்வரனை தொலைபேசியில் அழைத்து அவரது ஆலோசனை எல்.ரீ.ரீ.ஈக்கு சம்மதமாக உள்ளது. கூட்டம் அதேதினம் மாலை 6 மணிக்கு நடத்த திட்டமிடப் பட்டுள்ளதாகத் தெரிவிததார். இதை அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரத்திடம் யோகேஸ்வரன் அறிவித்தார். அதில் ஒரு சிக்கல் இருந்தது, அவர்கள் இருவரும் அப்போது இந்திய உயர் ஸ்தானிகராக கொழும்பில் இருந்த லேக்கான் லால் மெஹ்ரோத்ரா, தாஜ் சமுத்ரா ஹோட்டலில் அன்றிரவு அளிக்கவிருக்கும் இராப்போசன விருந்தொன்றில் கலந்து கொள்ள வேண்டியிருந்தது. அந்த விருந்து இந்திய அமைச்சரவை செயலாளராக கடமையாற்றி பின்னர் பிரதம மந்திரியின் முதன்மைச் செயலாளராhக ராஜீவ் காந்தியின் கீழ் கடமையாற்றும், பிஜி.தேஷ்முக் அவர்களை கௌரவிக்கும் விதத்தில் நடத்தப்படும் ஒன்று. தேஷ்முக் இந்திய பிரதமரின் விசேட தூதுவராக அவரது கடிதமொன்றை ஜனாதிபதி பிரேமதாஸவிடம் கையளிப்பதற்காக அப்போது கொழும்புக்கு வந்திருந்தார். இரண்டு ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களிடமும்  பி.ப 6 மணியளவில் புலிகளைச் சந்தித்து விட்டு நேரத்தோடு துர்துவரின் விருந்துக்கு செல்லும்படி யோகேஸ்வரன் கேட்டுக் கொண்டார். அவர்களும் அதற்குச் சம்மதித்தார்கள். நரேந்திரன் என்கிற யோகி கிட்டத்தட்ட பி.ப 4 மணியளவில் அலோசியசிடம் இருந்து ஒரு இரண்டாவது தொலைபேசி அழைப்பு யோகேஸ்வரனுக்கு வந்தது. அதில் அலோசியஸ், எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் அரசியல் பிரிவு தலைவர் நரேந்திரன் என்கிற யோகி அந்தச் சந்திப்பில் கலந்து கொள்ளும் சாத்தியம் இருப்பதாக யோகேஸ்வரனிடம் தெரிவித்தார்.யோகி, அன்ரன் பாலசிங்கம் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ தூதுக் குழுவை சேர்ந்த இதர அங்கத்தவர்கள் யாவரும்  கலதாரி மெரிடியன் ஹோட்டலில் தங்கியிருந்தார்கள். எல்.ரீ.ரீ.ஈ அங்கு  பி.ப 6.30 க்கும் மற்றும் 7 மணிக்கும் இடையில் வருவார்கள் முன்பு அறிவித்ததை போல 6 மணிக்கு அல்ல எனவும் அலோசியஸ் தெரிவித்தார். மேலும் அவருக்கு யோகேஸ்வரனிடம் தெரிவிக்க ஒரு வேண்டுகோளும் இருந்தது. பாதுகாப்பு கடமையில் இருப்பவர்களிடம் எல்.ரீ.ரீ.ஈ குழு வந்ததும் அவர்களை மறைவாக உள்ள ஆயுதங்களை தேட நடத்தும் உடற் சோதனையோ அல்லது வேறு சோதனையோ நடத்த வேண்டாம் என்று சொல்லும்படி யோகேஸ்வரனிடம் கேட்கப்பட்டது, ஏனென்றால் யோகியை போன்ற ஒரு தலைவரின் அந்தஸ்துக்கு அந்தச் செய்கை அவரை அவமதிப்பது போல உணரச் செய்துவிடும் என்றும் சொல்லப்பட்டது. யோகி பேச்சுக்களில் கலந்து கொள்ளும் வாய்ப்பு இருப்பதை கேட்டு யோகேஸ்வரன் மகிழ்ச்சியடைந்தார். அவர் உடனடியாகவே பாதுகாப்பு உதவி கண்காணிப்பாளர் தம்பிராஜா கந்தசாமியிடம் திட்டமிட்டபடி மாலை வரவிருக்கும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ குழுவினரை சோதனையிட வேண்டாம், அதனால் அவர்கள் சங்கடப்படுவார்கள் என அறிவுறுத்தல் வழங்கினார். கந்தசாமி இந்த ஆட்களை நம்ப முடியாது ஐயா என மறுப்பு தெரிவித்தார். எதுவும் நடக்காது என யோகேஸ்வரன் அவருக்கு உத்தரவாதம் வழங்கினார். ஒரு மூத்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவரை எதிர்பாhக்கிறோம்,மற்றும் தான் அவமானப்பட்டு விட்டதாக அவர் நினைக்கக் கூடாது.” அவர்கள் எங்கள் விருந்தாளிகள் ஆனபடியால் நாங்கள் அவாகளை மரியாதையாக நடத்த வேண்டும், அவர்கள் அவமானப் படுத்தப்பட்டதாக உணர்ந்தால் எதிர்காலத்தில் அவர்கள் வரமாட்டார்கள் மற்றும் எங்கள் கலந்துரையாடல் தோற்றுவிடும்” என யோகேஸ் அவரிடம் தெரிவித்தார். ஒருவித தயக்கத்துடன் அதற்கு சம்மதித்த கந்தசாமி தனது உதவியாளர்களுக்கும் அதை அறிவித்தார். யோகேஸ்வரனும் அவரது மனைவியும் அவர்களுடன் கூட சிவசிதம்பரமும் வீட்டின் மேல்தளத்தில்; குடியிருந்தவேளை, அமிர்தலிங்கம் தம்பதியினரும் மற்றும் மாவை சேனாதிராஜாவும் கீழ் தளத்தில் வசித்துவந்தார்கள். தற்சமயம் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பின் ஒரு மூத்த பாரளுமன்ற உறுப்பினராக உள்ள சேனாதிராஜா அப்போது ஒரு பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருக்கவில்லை. அமிர்தலிங்கத்தின் இளைய மகனான ரவி என்றழைக்கப்படும் பகீரதன் மற்றும் அவரது மனைவி மலர்விழி ஆகியோர் புதிதாகப் பிறந்துள்ள அவர்களது மூத்த மகனுடன் ஐக்கிய இராச்சியத்திலிருந்து வருகை தந்திருந்தார்கள். அவர்களது புதிய பேரனை அமிர்தலிங்கம் தம்பதியினர் இப்போதுதான் முதல் முறையாகப் பார்க்கிறார்கள். அவர்கள் 12ந் திகதி திரும்பவும் பிரித்தானியாவுக்கு திரும்பி விட்டார்கள். அமிர்தலிங்கம் அவரது மகன் லண்டனுக்கு போய்ச் சேர்ந்ததும் அழைக்கவிருக்கும் தொலைபேசி அழைப்பை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தார். பீற்றர் லீயொன் அலோசியஸ் நேரம் பி.ப 6.40 ஆன பொழுது எல்.ரீ.ரீ.ஈ மூவர் குழு ஒரு மஞ்சள் நிற சீருந்துவில் வந்தார்கள். எதிhபார்ப்புக்கு முரணாக யோகி பிரசன்னமாகி இருக்கவில்லை. மூன்று புலிகளும் விசு என்கிற இராசையா அரவிந்தாஜா, விக்னா என்கிற பீற்றர் லீயொன் அலோசியஸ் மற்றும் சிவகுமார் என்கிற அறிவு ஆகியோர்களாவர். முன் கதவில் காவலிருந்த காவல்துறை உத்தியோகத்தரான சத்தியமூர்த்தி அந்த மூவரையும் சோதனை செய்யாமல் உள்ளே அனுமதித்தார். அவர்களின் வரவைப் பற்றி கந்தசாமிக்கு சத்தியமூர்த்தி அறிவித்ததும் அவர்களை யோகேஸ்வரனைச் சந்திக்க மேலே அனுப்பும்படி அவர் சொன்னார். விசு மற்றும் அலோசியஸ் மேலே சென்றபோது கீழ் படிக்கட்டின் அருகே அறிவு நிலையுறுத்திக் கொண்டார். யோகேஸ்வரன் மேலே தனது மனைவியுடன் தொலைக்காட்சி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். புலிகள் வந்துவிட்டார்கள் என அறிவித்தல் வந்ததும் அவர் படிகளில் இறங்கிச் சென்று பாதி வழியலேயே விசுவையும் அலோசியசையும் சந்தித்தார். யோகி வராததையிட்டு யோகேஸ்வரன் ஏமாற்றமடைந்தாலும் விசுவையும் அலோசியசையும் வாழ்த்தி வரவேற்றார். அவர்கள் அமர்ந்து பேசத் தொடங்கினார்கள். சரோஜினி அவர்களுக்கு சாப்பிட ஏதாவது தயாரிக்கச் சென்றார். யோகேஸ்வரன் அங்கிருந்த வேலைக்காரப் பையன் ராஜூ மூலமாக  கீழே, தனது மனைவி, சேனாதிராஜா மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோருடன் சேர்ந்து தொலைக்காட்சி பார்த்துக் கொண்டிருந்த அமிர்தலிங்கத்துக்கு ஒரு குறிப்பு அனுப்பினார். இந்திய தூதரின் விருந்துக்குச் செல்வதற்காக ஆடையணிந்து கொண்டிருந்த சிவாவும் அமிரும் மேல் தட்டுக்கு சென்றபோது, மங்கையர்க்கரசியும் சேனாதிராஜாவும் தொடர்ந்து தொலைக்காட்சியை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அமிர்தலிங்கம் தனது மனைவியிடம் அவர்களது மகன் ரவி லண்டனில் இருந்து தொலைபேசி அழைப்பு விடுத்தால் தனக்கு சொல்லியனுப்புமாறு சொல்லிச் சென்றார்.  அமிரும் சிவாவும் உள்நுழைந்தபோது இரண்டு புலிகளும் எழுந்து நின்றார்கள். அமிர்தலிங்கம் அவர்களின் தோள்களில் தட்டிவிட்டு அவர்களுக்கு இடையில் இருந்த பிரம்பு நாற்காலியில் அமர்ந்தார். சிவசிதம்பரம் சற்று தள்ளி அமர்ந்து கொண்டாh. யோகேஸ்வரன் எழுந்து சென்று தனது மனைவி தயாரிக்கும் தீன்பண்டங்களுக்கு உதவி செய்யச் சென்று விட்டார். சரோஜினி தக்காளி சான்ட்விச்சுகளும் மற்றும் பிஸ்கெட்டுகளும் கொண்டுவந்தார். அவர்களுக்கு குடிப்பதற்கு என்ன வேண்டும் என்று அவர் கேட்டார். இரண்டு புலிகளும் தங்களுக்க ஏதாவது மென்பானம் வேண்டுமென்றார்கள், அமிர்தலிங்கம் தனக்கு தேனீர் வேண்டுமென்றார், சிவாவும் மற்றும் யோகேசும் தங்களுக்கு எதுவும் வேண்டாமென்றார்கள். சரோஜினி இரண்டு பசன்பழப் பானங்களும் மற்றும் ஒரு கோப்பையில் தேனீரும் தயாரித்து வைத்துவிட்டு தனது அறைக்குப் போய்விட்டார். யோகேஸ்வரன் அறிமுகம் செய்து வைத்த பின்னர், தாங்கள் ரி.யு.எல்.எப் தலைவர்களை சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைவதாக புலிகள் தெரிவித்தார்கள். அமிர்தலிங்கம் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோரும் பிரதி உபகாரமாக அதே உணர்வுகளை பிரதிபலிக்கும் சொற்களை தெரிவித்தனர். இரண்டு தலைவர்களும் தமிழ் போராளிகளின் அர்ப்பணிப்ப மற்றும் தியாகம் என்பனவற்றை கண்டு தாங்கள் வியப்பும் மற்றும் மரியாதையும கொள்வதாகத் தெரிவித்தார்கள். இப்போது அனைத்து தமிழ் குழுக்களும ஒன்றாகச் சேர்ந்து தங்கள் ஐக்கியத்தை வெளிப்படுத்தி ஒரு பொதுவான அணுகுமுறையை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும் இல்லாவிட்டால் இந்திய - இலங்கை ஒப்பந்தத்தால் பெறப்பட்ட நன்மைகள் யாவும் வீணாகி விடும் என மேலும் தெரிவித்தார்கள். எந்தவிதமான அரசியல் ஏற்பாடுகளும் எல்.ரீ.ரீ.ஈக்கு பெருமையளிக்கும் விதத்திலேயே இடம்பெறும் என அமிர்தலிங்கம் புலிகளுக்கு உத்தரவாதம் அளித்தார். புலிகளின் தலைமை இங்கு தெரிவிக்கப்பட்ட கருத்துக்களை தான் புலிகளின் தலைமைக்கு அறிவிப்பதாக விசு சொன்னார். எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவர் பாண்டிக்குளத்தில் வைத்து அவர்களைச் சந்தித்து இந்த விடயங்கள் பற்றி கலந்துரையாட ஆவலாக இருந்ததாகவும் மேலும் தெரிவித்த அவர், “நீங்கள் ஏன் வரவில்லை” என அமிர்தலிங்கத்தை பார்த்து நேரடியாகவே கேட்டார். யோகேஸ்வரனின் சுகவீனம் காரணமாகவும் மற்றும் சிவசிதம்பரம் இந்தியாவுக்குச் சென்றதாலும் விடயங்கள் தாமதமானதாக அமிர்தலிங்கம் பதிலளித்தார். மேலும் பாண்டிக்குளம் அனைவரது கவனத்தையும் ஈர்க்கக்கூடியதும் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ முகாம் உள்ள வெளிப்படையாக அறியப்பட்ட இடமாகவும் உள்ளதால் அங்கு வைத்து சந்திப்பை நடத்துவது உசிதமான யோசனையாகப் படவில்லை, என்று அமிர்தலிங்கம் மேலும் தெரிவித்தார். அப்போது விசு, மூத்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவர்கள் ரி.யு.எல்.எப் உடன் மேலும் சந்திப்பை ஏற்படுத்தி கலந்துரையாட தயாராக உள்ளதாகவும், ஆனால் அந்த சந்திப்பை ரி.யு.எல்.எப் இன் வீட்டிலோ அல்லது அலுவலகத்திலோ நடத்த முடியாது. மூத்த எல்.ரீ.ரீ.ஈ தலைவர்கள் ரி.யு.எல்.எப்பை மற்றொரு இடத்தில் வைத்து சந்திக்க முடியும் என்றும் தெரிவித்து கொழும்பிலுள்ள ஒரு விடுதியின் பெயரை இரண்டாவது சுற்று பேச்சுக்களுக்காக பரிந்துரையும் செய்தார். அமிர்தலிங்கம் அந்த இடம் பாதுகாப்பானதோ, கட்டுக்கோப்பானதோ அல்லது ஒதுக்குப் புறமானதோ அல்ல எனக்கூறி அந்த ஆலோசனையை நிராகரித்தார். அப்போது சிவசிதம்பரம் கொழும்பிலுள்ள நடுநிலையான ஒரு இல்லத்தில் சந்திப்பை வைத்துக் கொள்ளலாம் எனத் தெரிவித்தார். பாதுகாப்பு காரணங்களுக்காக சந்திப்பு நடப்பதற்கு முன்னர் அந்த இடத்தை தாங்கள் பார்வையிட வேண்டும் என்கிற நிபந்தனையுடன் விசு அந்த யோசனைக்குச் சம்மதித்தார். உரையாடல் மிகவும் சுமுகமாக நடைபெற்றது. பெரும்பாலான பேச்சுக்கள் அமிர், சிவா இருவராலும் மற்றும் விசுவாலுமே நடத்தப்பட்டன. யோகேஸ்வரன் மற்றும் அலோசியஸ் ஆகியோர் பொதுவாக மௌனமாக இருந்தனர். ஒரு கட்டத்தில் அமிர்தலிங்கம், எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஆயுதப் போராட்டத்தை கைவிட்டு ஜனநாயகப் பாதைக்கு திரும்பவேண்டிய காலம் இதுதான், என மென்மையாக குறிப்பிட்டார்.”ஜனநாயகம் என்பது இளைஞர்ளாகிய உங்களுக்கு பழைய ஒரு பாணியாக தோன்றக்கூடும், ஆனால் தயவு செய்து வயதானவர்களாகிய நாங்கள் உங்களுக்கு சொல்வதையும் நீங்கள் கேட்கவேண்டும்” என சிவசிதம்பரம் குறிப்பிட்டார். அரசாங்கம் மற்றும் எல்.ரீ.ரீ.ஈ இடையே நடக்கும் பேச்சுக்களின் முன்னேற்றம் எப்படி உள்ளது எனக் கேட்டபோது “இரு தரப்பினரும் ஒருவரை ஒருவர் ஏமாற்றிக்கொண்டு பேசி வருகிறார்கள்” என விசு வேடிக்கையாகச் சொன்னார். இது அனைவரிடத்தும் சிரிப்பை வரவழைத்தது. இதற்கிடையில் கீழ் தளத்தில் சில பரபரப்புகள் இடம்பெற்றன. கீழே காத்திருந்த அறிவு என்கிற சிவகுமார் பி.ப 7 மணிக்குப் பிறகு குழப்பமடையத் தொடங்கினார். அவர் தனது கடிகாரத்தை பார்ப்பதும் அமைதியற்ற முறையில் பரபரப்புடன் அங்கும் இங்கும் செல்வதுடன் அடிக்கடி ஆவலாக மேலே பார்ப்பதுமாக இருந்தார். அங்கு கடமையிலிருந்த காவலர்களில் ஒருவருக்கு சிவகுமாரின் நடத்தையில் சந்தேகம் தட்டியது. அவரது பெயர் நிஸ்ஸங்க திப்பொட்டுமுனுவ,  அவரது சொந்த இடம் கோகாலை மாவட்டத்தில் உள்ள ஹெட்டிமுல்லவில் உள்ள அக்கிரியாகல ஆகும். நிஸ்ஸங்க மகாவலி அமைச்சினால் அமிர்தலிங்கத்தின் பாதுகாப்புக்காக வழிமொழியப் பட்டு அழைக்கப்பட்டவராவார். தம்பிராஜா கந்தசாமி நிஸ்ஸங்க திப்பொட்டுமுனுவ மற்றும் சத்தியமூர்த்தி ஆகியோர் சிவகுமாரை வலுக்கட்டாயமாக சோதனையிட்டதில் அவரிடத்தில் ஒரு கிறனைட் மற்றும் உபயோகிக்க கூடிய துப்பாக்கி ரவைகள் என்பன இருப்பதைக் கண்டார்கள். இது பற்றி தம்பிராஜா கந்தசாமிக்கு அறிவிக்கப்பட்டது. சத்தியமூர்த்தியின் பாதுகாப்பில் சிவகுமாரை விட்டுவிட்டு, நிஸ்ஸங்கவும் கந்தசாமியும் மெதுவாக மேலே சென்றார்கள். கந்தசாமி படிகளின் உச்சியில் நின்ற அதே சமயம் நிஸ்ஸங்க பல்கனி பக்கமாகச் சென்று  பிரதான அறையில் உள்ளே இருப்பவர்களுக்கு தெரியாத வண்ணம் அங்கேயே நின்று கொண்டார். அவர்கள் இருவரும் உள்ளே நடந்து கொண்டிருக்கும் கலந்துரையாடலை குழப்ப விரும்பவில்லை ஆனால் சிவகுமாரிடத்து கிறனைட் மற்றும் ரவைகள் இருப்பதைக் கண்டு அவர்கள் எச்சரிக்கை அடைந்திருந்தார்கள். உள்ளே இயல்பான நிலையில கலந்துரையாடல்; தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. மற்றும் அப்போதுதான் அது நடந்தது. நேரம் கிட்டத்தட்ட பி.ப7.20. விசு தனது பானத்தை அருந்தி முடித்துவிட்டு வெற்று கண்ணாடிக் குவளையை மேசையில் வைப்பதற்காக எழுந்தார். பின்னர் அவர் திரும்பி அமிர்தலிங்கத்தை பார்த்து “ஒவ்வொருவரும் நினைக்கிறார்கள் புலிகளாகிய நாங்கள்தான் அரக்கர்கள் என்று ஆனால் உண்மையில் நீங்கள் எல்லோரும்தான் உண்மையான அரக்கர்கள்” என்று சொன்னார். ரி.யு.எல்.எப் இன் மூவரும், விசு கேலி செய்கிறார் என்றே நினைத்தார்கள். அமிரும் சிவாவும் புன்னகை செய்த அதே சமயம், யோகேஸ்வரன் சத்தமாக சிரித்தார். உடனே விசு ஒரு துப்பாக்கியை உருவி அமிர்தலிங்கத்தை நோக்கிச் சுடத் தொடங்கினார். யோகேஸ்வரன் சத்தமிட்டபடி தனது கதிரையில் இருந்து எழுந்தார். அலோசியஸ் ஒரு துப்பாக்கியை வெளியே எடுத்து அவரை நோக்கி சுட்டார். சற்றுத் தள்ளி அமர்ந்திருந்த சிவசிதம்பரம் அதிர்ச்சியடைந்து எழுந்து நின்றபடி ‘வேண்டாம், வேண்டாம்…’ என சத்தமிட்டார். விசு அவரை நோக்கி சுட்டபோது அது அவரது வலது தோளில் பாய்ந்தது. துப்பாக்கி சூட்டு சத்தத்தை கேட்ட நிஸ்ஸங்க உள்ளே எட்டிப் பார்த்தார். உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்பதை கண்டதும் பலகணியின் கண்ணாடி ஊடாக அவர் சுட ஆரம்பித்தார். அவர் சுட்டு அவாகள் இரவரையும் காயப்படுத்தினார். அப்போது விசுவும் அலோசியசும் வெளியே ஓடினார்கள். கந்தசாமியும் துப்பாக்கி சூட்டு சத்தத்தை கேட்டிருந்ததால் துப்பாக்கியால் சுட்டபடி அவர்களை நோக்கி ஓடிவந்தார். காயமடைந்த விசுவும் அலோசியசும் திருப்பி சுட்டபடி  படிகளில் இறங்கி கீழே ஓட முயற்சித்தார்கள், ஆனால் நிஸ்ஸங்கவிடம் இரண்டாவதாக மற்றொரு துப்பாக்கியும் இருந்தபடியால் சுற்றி வந்து சுட ஆரம்பித்தார். அவாகள் இருவரையும் அவர் கொன்றார். துப்பாக்கி சத்தத்தை கேட்டதுமே சத்திய மூர்த்தி சிவகுமாரை இழத்துப் பிடித்துக் கொண்டார். சிவகுமார் அவரிடமிருந்து விடுபடுவதற்காக கட்டிப் புரள ஆரம்பித்தான். தன்னை சுதந்திரமாக்கிக் கெண்ட அறிவு என்கிற சிவகுமார், முன்னர் தன்னிடமிருந்து பறித்தெ:டுத்த கிறனைட்டை கைப்பற்ற முயற்சித்தான்;. அவன் அதை எட்டுவதற்கு முன்பே ஓடி வந்த நிஸ்ஸங்க அவனை சுட்டு காயப்படுத்தினார். அப்போது சிவகுமார் ஓட முயற்சித்தான் ஆனால் நிஸ்ஸங்க திரும்பவும் சுட்டு அவனை கீழே வீழ்த்தினார். கொலைகாரர்கள் மூவரும் நிஸ்ஸங்கவினால் ஸ்தலத்திலேயே சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்கள். பாஸ்டர்ட்ஸ், பாஸ்டர்ட்ஸ் மங்கையர்க்கரசி, சரோஜினி மற்றும் சேனாதிராஜா ஆகியோர் துப்பாக்கிச் சுட்டு சத்தம் கேட்டு பின்பக்க படிக்கடடு வழியாக மேலே ஓடினார்கள். இரத்தம் வழிந்தோட சலனமற்று அமிர்தலிங்கம் தனது ஆசனத்திலேயே இருந்தார். அவர் இறந்ததை அறியாத அவர் மனைவி அவரது தலைக்கு பின்னால் ஒரு சிறிய குஷன் தலையணையை வைத்து அவரை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டார். இரத்த வெள்ளத்தின் நடுவே நிலத்தில் கிடந்தபடி செத்துக் கொண்டிருந்த யோகேஸ்வரன் “பாஸ்டர்ட்ஸ், பாஸ்டர்ட்ஸ்” என்று ஆங்கிலத்தில் முணுமுணுத்துக் கொண்டிருந்தார், அவரது அருகில் சரோஜினி மண்டியிட்டு அமர்ந்தார். சிவசிதம்பரம் பேச்சற்று வெறித்துப் பார்த்தபடி சுவரோடு சாய்ந்து கிடந்தார். அம்புலன்ஸ் வண்டிகள் விரைந்து வந்து பாதிக்கப்பட்டவர்களை வைத்தியசாலைக்கு எடுத்துச் சென்றன. கொழும்பு சட்ட வைத்தியஅதிகாரி மருத்துவர் சல்காடோ, அமிர்தலிங்கம் மீதான பிரேத பரிசோதனையை நடத்தியபிறகு, தலையிலும் மார்பிலும் ஏற்பட்ட காயங்களால் மரணம் சம்பவித்ததாக அறிவித்தாh. துணை மருத்துவ அதிகாரி மருத்துவர் எல்பிஎல்.அல்விஸ் யோகேஸ்வரன் மீதான பிரேத பரிசோதனையை நடத்திய பிறகு இதயத்திலும் ஈரலிலும் துப்பாக்கி ரவையினால் எற்படுத்தப் பட்ட காயங்களின் விளைவாக மரணம் ஏற்பட்டதாக அறிவித்தார். சிவசிதம்பரம் உயிர் பிழைத்தார் மற்றும் அந்த மோசமான இரவில் என்ன நடந்தது என்பதற்கான ஒரே சாட்சி அவர். அதற்கு பல வருடங்களுக்குப் பிறகு 2000 ஆண்டில் சிவா மரணமடைந்தார். இதுதான், முன்னாள் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் அப்பாபிள்ளை அமிர்தலிங்கம், வெற்றிவேலு யோகேஸ்வரனுடன் சேர்த்து தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளினால் கொலை செய்யப்பட்ட சோகமான கதை. லசந்த விக்ரமதுங்க, இந்த சம்பவம் பற்றி அப்போதைய எதிர்கட்சித் தலைவர் திருமதி. சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்காவுக்கு அறிவித்ததும், அவர் அவசர அவசரமாக யார் இதை செய்தார்கள்? எனக் கேட்டார். அது எல்.ரீ.ரீ.ஈ எனச் சொல்லப்பட்டதும் ஆறுதலடைந்து நிம்மதி பெருமூச்சு விட்ட திருமதி. பண்டாரநாயக்க, எந்த ஒரு சிங்களவரும் அவரை கொலை செய்யாதது எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியளிக்கிறது என்றாராம். அநேக சிங்களவர்கள் அமிர்தலிங்கத்தின் அரசியலை வெறுத்திருக்கலாம், ஆனால் அவர்கள் யாரும் அவரைக் கொல்லவில்லை. முன்னர் அவரை ஒரு பெரிய வீரன் எனக் கருதிய தமிழ் இளைஞர்களாலேயே அவர் கொல்லப்பட்டார். நிஸ்ஸங்க திப்பொட்டுமுனுவ இந்த துயரம் தோய்ந்த படுகொலை சரித்திரத்தில் ஒரே வீரனாக கருதப்படுபவர் சிங்கள காவல்துறை உத்தியோகத்தரான நிஸ்ஸங்க திப்பொட்டுமுனுவ, அந்த மூன்று கொலைகாரப் புலிகளையும் அவர் சுட்டுக் கொன்றார். அதுதான் சம்பத்துடன் தொடர்புடைய அனைத்து புலி கொலையாளிகளையும் சுட்டுக் கொன்ற முதலாவது சம்பவம், சிலவேளைகளில் ஒரே ஒரு சம்பவமாகவும் இருக்கலாம். எனினும் அமிர்தலிங்கம் மற்றும் யோகேஸ்வரன் அகிய இருவரையும் தன்னால் காப்பாற்ற முடியவில்லையே என்று அவர் ஆழமான வருத்தம் அடைந்திருந்தார். அமிர்தலிங்கத்தின் இரண்டாவத மகன் பகீரதன் இங்கிருந்து பிரித்தானியாவுக்கு பறப்பட்டுச் சென்றது ஜூலை 12ல். நிஸ்ஸங்கவும் அவருடன் கட்டுநாயக்கா விமானநிலையத்துக்கு கூடச் சென்றிருந்தார். அவருக்கு பிரியாவிடை சொல்லும்போது, அப்பாவை பற்றி; கவலைப்பட வேண்டாம் என்று மகனுக்கு உத்தரவாதமளித்ததுடன் தனது உயிரைக் கொடுத்தாவது அவரைப் பாதுகாப்பேன் எனவும் நிஸ்ஸங்க சொல்லியிருந்தார். ஜூலை 13ல் அமிர்தலிங்கம் கொல்லப்பட்டு விட்டார். பகீரதன் மரணத்தின் பின் ஜூலை 15ல் ஸ்ரீலங்காவுக்கு திரும்பி வந்தார். விமான நிலையத்தில் அவருக்காக காத்திருந்த நிஸ்ஸங்க அவரது காலில் விழுந்து, அவருக்கு வாக்கு கொடுத்தபடி அமிர்தலிங்கத்தை பாதுகாக்க முடியாமற் போனதுக்காக தன்னை மன்னிக்கும்படி கேட்டுக் கொண்டாராம். இதை என்னிடம் சொல்லும்போது பகீரதனின் கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தோடியது. அமிர்தலிங்கம் கொலை செயயப்பட்ட 21 வருடங்களின் பின் சப்பிரகமுவா மாகாணத்தில் உணர்ச்சிப் பிரவாகமான ஒரு மிள் சந்திப்பு நடைபெற்றது. திருமதி அமிர்தலிங்கம் மற்றும் கலாநிதி பகீரதன் அமிர்தலிங்கம் ஆகியோர் நிஸ்ஸங்க திப்பொட்டுமுனுவவை சந்திப்பதற்காக கேகாலையில் உள்ள அவரது வீட்டுக்குச் சென்றார்கள். நிஸ்ஸங்க இப்போது ஓய்வு பெறறுவிட்டார் மற்றும் அவரது மனைவியான சியாமளா பிரமீளா குமாரி, தாயையும் மகனையும் வரவேற்றார். திருமதி அமிhதலிங்கம் மற்றும் பகிரதன் ஆகியோர் நிஸ்ஸங்கவை கட்டித் தழுவியதுடன் மற்றும் அவரைக் கண்டு வாய்விட்டு அழுதார்கள்.